Arbeid i vingarden

Vingardssøndagen. Prostikonvent, Knarvik kyrkje 07.09.2017

Nokre tankar på vegen mot preika vi kvar for oss skal jobbe oss inn mot komande søndag.

Først det som no er dagens bøn i flg kyrkja sin liturgi der det heiter:
Livsens Gud, Herre for kyrkja, du har kalla oss til å vera arbeidarar i vingarden. Vi bed deg: Bygg di kyrkje og styrk oss i tenesta, så vi arbeider for deg og nesten vår med glede, ved Son din, Jesus Kristus, vår Herre, som med deg og Den heilage ande lever og råder, éin sann Gud frå æve til æve. Amen.

Ei bøn som er særleg aktuell å be for oss som er prestar: -du har kalla oss til å vera arbeidarar i vingarden….

Kanskje er denne søndagen den fremste i kyrkjeåret med tanke på å løfte fram kallet til etterfølging?

Han sende dei bort i vingarden, står det.Gå bort i vingarden, de òg, står det også.

Tekstordet og bøna må vere til internt bruk for oss prestar før vi stig fram i kyrkja på Vingardssøndagen.Ikkje minst skal vi reflektere over dette: Kva er drivkrafta mi i dag til å stå i prestetenesta?

Løna? Arbeidsplassen? Sosial aksept? Rutine?Eller er det kallet?

«Det er navnet ditt jeg roper, vil du følge meg?» skal vi syngje etter denne vesle tekstutlegginga.Mange av oss som er her i dag har jobba lenge som prestar. Vi er snart i den 11.timen i vår teneste.Andre er blodferske.Nokre står enno på sidelinja, men er snart klare til å stå for Gud og biskopen og avleggje lovnad om å vere tenarar som kjenner kallet frå Livsens Gud, Herre for kyrkja.

Kjære kollega.Bruk søndagen som snart kjem til å reflektere over kallet ditt.Men stans ikkje med det.

Større enn dine motiv og det kallet du har fått, er han som ropar på oss.
Han som heile tida går ut. Tidleg om morgonen. I den tredje timen, i den sjette timen, i den niande timen og i den ellevte timen. Heile tida søkjer han medarbeidarar. Heile tida spør han.
Men merkeleg nok ber han ikkje om attestar. Om eksamenspapir. Han leitar ikkje i bakgrunnen og fortida til dei som står der. Berre dette: Gå bort i vingarden, de òg.
Reflekter over dette også. At Gud tilsynelatande kan bruke alt og alle.Korleis passar det med vår måte å sile folk på?

Men aller mest: Reflekter over at han som kallar er fullstendig annleis enn andre arbeidsgjevarar.

Er Gud urettferdig?Det kan vere verd å drøfte det frå preikestolen.For oss som vaks opp med Gerhardsen & Co, er måten å avløne arbeidarar som teksten legg fram heilt uråd å begripe. Folk flest vert snart opphengde i avløninga.

Vi må ikkje bli verande der.

Vi må sjå på Gud som er vår arbeidsgjevar som ein som utelukkande er god.«Har ikkje eg lov å gjera som eg vil med det som er mitt? Eller ser du med vonde auge på at eg er god?»

Skal vi våge oss på å ta fram det betente omgrepet «Godheitstyrrani» dagen før valet?

Dette er ei gåvepakke til kyrkja for å plukke frå kvarandre det eg personleg meiner er eit politisk overtramp som ikkje står seg i møte med teologi og kritikk få kyrkja.
Her er teologien servert. Om vi skal dandere den for vår kyrkjelyd må den enkelte av oss vurdere.

Vi må også ta inn over oss at denne teksten handlar om løn.Kva er løna for den som tener i Herrens vingard?Er det rimeleg med lønsskilnader i presteskapet. Og mellom biskop og kyrkjetenar?Er det skilnad på oss som har gudsrikearbeid som levebrød og dei som har andre kjelder til Mammon?

Korleis skal vi ta innover oss dette: «Ven, eg gjer deg ikkje urett. Var vi ikkje samde om ein denar?»?Kanskje skal vi fokusere på ordet ven.

Det ligg noko inkluderande i dette ordet. Greskleksikonet nemner omsetjinga kompanjong når det greske hetaire skal omsetjast. Eller kamerat.

Arbeidarane i vingarden er vener. Ikkje først og fremst med kvarandre. Men jordeigaren kallar dei vener. Og han er god. Og han betalar løn i samsvar med inngått avtale.

Ikkje fordi han er urettferdig. Men fordi han er god. Han gjer med sitt som han vil. Og han vil gje alt det gode han har til alle. Like mykje til alle.

Vi går tilbake der vi starta. Til det som er vår kyrkje si spesielle «Dagens bøn» for komande søndag.

Som prestar skulle vi be den om att og om att framfor denne helga, og elles i vår daglege teneste og i refleksjon over vårt kall:

Livsens Gud, Herre for kyrkja, du har kalla oss til å vera arbeidarar i vingarden. Vi bed deg: Bygg di kyrkje og styrk oss i tenesta, så vi arbeider for deg og nesten vår med glede…